English

Her hand touched his arm. The skin on the back of her hand looked thin, and as finely crinkled as an old leaf.

Surely everyone's afraid of death, Janet Salter had said. Depends what form it takes, he had answered.

He ran.

Reacher said "They're only people. Three old guys and a skinny kid. They dont have magic powers."

"They're evil," the woman said.

The peace and solace of the area was comforting to her soul as she enjoyed her meal and watched nature in its purest form.

Homepage

There are dead man walking, as of right now. You don't throw my friends out of helicopters and live to tell the tale

I stood in the livingroom, briefly at a loss, I had about eight things to do and there seemed no compelling reason to choose one to do first.

She looked at the house, thinking, as she always did, how much she loved owned it. The architect had done a skillful job in designing a modern structure that was framed by the beauty of nature.

Abba's sixth LP, Voules Vous was released on May 4, 1979. It was the first they recorded at their own Polar Studios, built with the profits from their earlier hit-making - though the title track was recorded in Miami, Florida, for an authentic disco feel.

I let her relax for several minutes. I looked up to the sky, and for a moment the clouds ceased boiling above us turning to black and gray and edged figures, ancient storm kachinas dancing in the non wind that had come up suddenly down off the San Bernadino mountains scent of snow and the taste of cedar and pine. I closed my eyes, and I thought of my teachers, their faces close inside me smiling, giving me strenght and encouragement.

“I felt like they would get hold of me and never let me go. As if I was going to be crushed. I think no one will be the same again after a meeting like that"

But then I remember that I 'm not an ordinary human being. I'm Sally Freeman, Single Mum and Superwoman. And I can do anything I want.

Two weary superstars catch their breath on the lawn of Drottningholm Palace near Stockholm after a photoshot for the cover of the single "The name of the Game."

Frida: I love that photo. There is a kind of calm about it. And I think I was looking my best during this period.

"What is REAL?" asked the Rabbit one day, when they were lying side by side near the nursery fender, before Nana came to tidy the room. "Does it mean having things that buzz inside you and a stick-out handle?" "Real isn't how you are made," said the Skin Horse. "It's a thing that happens to you. When a child loves you for a long, long time, not just to play with, but REALLY loves you, then you become Real." "Does it hurt?" asked the Rabbit. "Sometimes," said the Skin Horse, for he was always truthful. "When you are Real you don't mind being hurt." "Does it happen all at once, like being wound up," he asked, "or bit by bit?" "It doesn't happen all at once," said the Skin Horse. "You become. It takes a long time. That's why it doesn't happen often to people who break easily, or have sharp edges, or who have to be carefully kept. Generally, by the time you are Real, most of your hair has been loved off, and your eyes drop out and you get loose in the joints and very shabby. But these things don't matter at all, because once you are Real you can't be ugly, except to people who don't understand."

Nanny McPhee: There is something you should understand about the way I work. When you need me but do not want me, then I must stay. When you want me but no longer need me, then I have to go. It's rather sad, really, but there it is.

January 21st, 2009 is not a date that Susan Boyle is ever likely to forget. “I will never forget it,” she clarifies in her unmistakeably Celtic brogue.

I do, however, have a need to. All my life, I've kept a journal, knowing someday other eyes would read my words. I shall do it for Buffy. I owe her so much more than that.

This is a book about the Movie and also a diary with funny drawings. It is so great to read and I love it very, very much. With a smile and in a funny way this book is written bij the person who is Nanny McPhee!

"He had thirty million fans, but he was mine. How could I be sure? The understanding in his eyes told me so. Oh, those eyes. They were deep green pools you could pour all your longing into..."

In response, he raised their clasped hands to his lips and kiss the back of her hand. A chill of pleasure slid down het spine.

For the next few minutes he indulged in a bout of self-loathing his mood encouraged by the rain, Hamlet was dead right. How weary, stale flat and unprofitable were all the uses of this world. How sullied he was himself.

Bay had dreamed of this place a long time ago. She'd known there were coming here. But today Bay was lying in the garden trying to figure out what was missing. In the dream she was stretched out on the grass in this garden, by this appletree. The grass was soft like in her dream. And the scent of the herbs and flowers was exactly like in the dream. But in her dream there were rainbow and tiny specs of light on her face, like something sparkling above her

With tears in her eyes and great pain inside she walks on. When she looks again she doesn't see anything only a road that goes to the horizon. Its cold and the wind blows chilly through her clothes. She passes a dead rabbit on the road and walks down the road hoping for Kate’s place whatever that is.

(find her story on this homepage-written by Regina)

Of course, the new magazine focuses on the 1979 tour and the long-awaited Live At Wembley album that is released later this month.
We have included many tour-related memories and stories. In this context - and, of course, that of the film Cirkeln Benny and and his son, Ludvig, are producing - we have an amazing, new interview with Ludvig.

Running out of transportation - and financial means, when her car breaks down in a Rockies town, former Boston chef Reese Gilmore accepts a diner cook's job at least until she can afford the spare parts which may takes weeks to arrive anyway. She resist the owner's womanizing son, handsome romantic ranch-hand Lo, but gets on kissing terms with grumpy recluse author and former city reporter Brody.

Also a movie from 2009

Female police lieutenant Phoebe McNamara is a success as a hostage negotiator. She and their toddler daughter Carly live with her devoted, but agoraphobic mother, Essie. Disagreement of policy implementation by a uniformed cop during a hostage negotiation, leads to a grim feud with one of them, cocky Arnie Meeks. Captain David McVee and businessman-philanthropist Duncan Swift, her patient new boy friend, side with her and the assumption Meeks is behind a violence wave targeting her, but that proves dead-wrong.

“Kovac had seen more dead bodies than he could count: Men, women, children; victims of shootings, stabbings, strangulations, beatings; fresh corpses and bodies that had been left for days in the trunks of cars in the dead of summer. But he had never seen anything quite like this…”

Nederlands

We aten even zwijgend op het bankje voor de kapper. Genoten van de zon die net onder de rand van de luifel was gezakt. "Het is jij, ik en Roscoe, zei ik. "Op het ogenblik kunnen we voor de veiligheid alleen maar aanmenen dat verder iedereen betrokken is."

Grayer neemt de weekendtas en de tas met sportspullen van me over en zet e op Stiltons bed. Hij haalt een handvol knuffels uit het weekendtas en zet ze met zorg langs de rand van het witte dekbed.

Mijn vingers dansten over de toetsen, automatisch, bijna gedachtenloos. Toen ik mijn ogen opendeed, had ik een enkele zin getypt. Lizzy wist niet wat ze had gedaan noch hoe ze het ongedaan komen maken.

Ik stormde in razernij de trappen af en voelde dat de tranen van woede uit mijn ogen stroomden toen ik de koude, verlaten straat opging die badde in blauw licht. Mijn hart was vergiftigd en mijn blik ontvast.

Tegen een uur of vier ben ik doodmoe, maar mijn moeder stapt monter de tram in. "Gelukkig gaat het al veel beter met je,' zegt ze over haar schouder. "Het was gezellig, hoor. We bellen snel!" Ik zie de tram wegrijden door een mist van tranen.

Ik besef dat ik niet weg wil, maar weg moet; dat ik nog steeds Wyatt wil, maar dat ik hem niet kan krijgen, dat ik Stephen geen tweede kans moet geven, maar dat ik dat waarschijnlijk toch gaat doen. Niet dat ik mijn dromen heb opgegeven -  maar op dit moment hebben mijn dromen mij opgegeven.

Ik besef dat mezelf schuilhouden in mijn vaders huis niet de uitzonderlijk heleende krachten heeft gehad waarop ik gehoopt had, want iedere keer dat ik naar buiten ga en iemand tegenkom, moet ik er weer doorheen. Niet het hele onsamenhangende verhaal, maar ik moet alles opnieuw voelen, wat nog veel vermoeiender is dan woorden.

Hij mocht me dan wijsmaken dat ik aan mijn lot werd overgelaten dat ik voor hen dood was, ik bleef hopen, dag in dat uit. Ik hield vol. Ik moest volhouden, ik had geen keus, Iedere dag die voorbijging was een dag leven erbij!

Vlak voordat ze in de wolken verdween die alles daarbeneden zouden uitwissen, legde ze zachtjes haar hand tegen het glas en stelde zich voor dat ze nog eenmaal de aanraking van zijn hand voelde. "Vaarwel: fluisterde ze.

"Ik mag je graag, Jeremy, dat weet je," zei ze zachtjes. ""Maar je maakt het me lastig. Wat je moet begrijpen is dat ik bepaalde loyaliteiten heb, en Lexie is er een van."

Alles werd wit voor mijn ogen. Zo eindigde het dus? Amanda en ik zouden sterven, Ik voelde Henri's ademhaling tegen mijn gezicht toen hij de loop van de .38 tegen mijn rechteroog drukte.

"Jij bent geen dief."

Toen keek hij me wel aan. Mijn hart draaide om zijn as. Het was zijn eerste open blik, eentje waarmee hij zich volledig blootgaf en waaraan ik zag dat hij net zo kwetsbaar was als elk ander mens. En gekwetst was hij. Hij had zijn handen op zijn heupen geplant, de vinges ward gespreid en hij staarde me aan alsof hij uit mijn mond een vonnis verwachtte.

Yoko, kom terug! De wet verbied je daarnaartoe te gaan.

Ja, de vineaanse wet! maar ik ben een aardling

De draak kon zijn gebiedster niet vernietigen en de geest wilde jou evenmin doden nadat hij je geholpen had in leven te blijven.

De Tsaar vliegt langzaam de enorme hal van de smelterij in...Het landingsgestel klat uit, en het toestel landt precies in het midden van een vrijgemaakte cirkel.

Probeer kalm te blijven. Met kwaad worden maak je de boel alleen maar erger. Als je niet zeker weet of je je kunt beheersen, ga je de kamer uit. Het ergste wat je kunt doen is zelf een driftbui krijgen.

Nu heb ik dus mijn eigen winkel. Volgens mij bestaat de beste manier van klantenbinding uit het geven van breilessen, maar als ik de klanten washandjes leer breien verkoop ik nooit genoeg wol om de zaak draaiende te houden.

Het meedragen van bagage uit het verleden kan je ervan weerhouden om nu van je kinderen te genieten, hun de nodzakeijke dingen bij te brengen en dingen in je leven een positive wending te geven. Als je negatieve gevoelens niet loslaat, blokkeren die je energie. Leer los te laten en verder te gaan, dan kijk je niet meer achterom.

Ze liet haar hoofd tegen het raam zakken en deed haar ogen dicht. Ze moest dit jaar gewoon zien door te komen, iets anders zat er niet op. Ze had geen verwachtingen, en vrienden blijkbaar al evenmin.

Leo liet zijn hoofd weer achterover in het kussen vallen. Opeens was het hem volkomen duidelijk wie de man was. En ook waarom hij het speciaal op Leo had gemunt.

Richard schopt zijn schoenen uit en ik wacht op wat hij verder gaat zeggen maar het ziet ernaar uit dat dit gesprek ten einde is. Dus hij heeft inderdaad de moed opgegeven.

Het bos was van kreupelhout ontdaan en zag eruit alsof er grondig was huisgehouden. De kale bomen rezen een beetje wankel op uit het tapijt van roodkoperen bladeren. De zon zette de stammen en takken in een amberkleurige gloed. Wat daarnet als een film aan me voorbij was geflitst, was nu een enkel, stilstaand beeld, een foto in sepia.

Ik klauterde omlaag en liep zelfverzekerd verder. Het kreupelhout onder de sneeuw was dichter geworden en ik moest ploeteren om erdoorheen te komen op mijn zware laarzen. De twijfel sloeg toe en plotseling wist ik niet meer welke kant ik uit moest.

Oliver ging overiend zitten, trok haar naar zich toe en hield haar vast. Hij zei niet dat alles goed zou komen. Hij zei niet dat ze moest ophouden met huilen. Hij zei niets.

Haar huid tintelde onder zijn aanraking. Een diep verlangen lag in zijn ogen, net zo gevaarlijk als het hare.

Toen was het alsof ik in een maalstroom terecht was gekomen. Hansen schudden op een avondje bij vrienden is soms toch al een karwei, maar handen schudden van mensen die niet kunnen zien dat jij ze de jouwe toesteekt is een oefening waarbij vergeleken een driedubbele salto mortale met achterwaartse piroouette een peuleschilletje is

"Mijn taak was niet om een geheim of leugen aan het licht te brengen, of om te schrijven over een wereldschokend feit dat er honderd mensen voor me verborgen probeerden te houden, maar gewoon om naar hun ware verhalen te luisteren.

Bewonderend keek ik in het rond. Het was net een klein land. Alles wat je nodig had, was aanwezig. En als het er niet was, was het bij de kruidenier in het dorp te koop.

Het is al laat in de middag als ik eindelijk Ambombe binnenrijd, een rommelig plekje waar het asfalt het alweer laat afweten. Een kille wind jaagt stof voor zich uit door de ongeplaveide straten. Fanfare om me welkom te heten ontbreekt en de burgemeester om een toespraak te houden ook.

http://www.frankvanrijn.nl/

De wegen van de vier vrouwen kruisen tijdens een cursus dagboek schrijven. Allemaal hebben ze hun eigen redenen om erheen te gaan, al even verschillend als de levens die ze leiden. Maar misschien is dat juist wel precies wat hen in elkaar aantrekt: die andere kijk op gewone dingen.

De druppels die begonnen te vallen verstoorden ruw ons gesprek, maar gelukkig kon ik Emiel en Saskia overhalen om te rug te keren naar Kumi en daar vandaag te blijven, zodat we later verder konden gaan met hetuitwisselen van reiservaringen.

Ze laat haar stem zakken tot een opgewonden gefluister. "Een zinderend verhaal over liefde, hebzicht en mooird, dat speelt in de meedogenloze wereld van de Zuid-Amerikaanse geldwitwassers,"

Cilla McGowan, kleindochter van de wereldberoemde filmster Janet Hardy, heeft Little Farm gekocht: de plek waar haar oma zich altijd verborg voor alle Hollywood-gekte. Cilla wil de boerderij restaureren als eerbetoon aan haar grootmoeder. Janet Hardy was een legende glamoureus, beeldschoon en getroebleerd die onder verdachte omstandigheden stierf. Cilla raakt in de ban van de grootmoeder die ze nooit echt heeft gekend en die zo mysterieus aan haar einde is gekomen. Maar iemand in Cilla s omgeving wil dat zij het verleden met rust laat en ze wordt het slachtoffer van enkele brute aanvallen. Samen met haar buurman Ford Sawyer probeert Cilla erachter te komen wie haar bedreigt, en waarom

Wanneer duidelijk blijkt dat Vivian Leary vergeetachtig wordt en niet goed meer voor zichzelf kan zorgen, besluit haar dochter Susannah Nelson om een zomer lang terug te keren naar Colville, het plaatsje waar ze is geboren en waar haar moeder nog steeds woont. Ze hoopt Vivian ervan te kunnen overtuigen om naar een bejaardentehuis te verhuizen en wil dan meteen van de gelegenheid gebruik maken om haar ouderlijk huis leeg te ruimen en te verkopen.