En opeens heb
ik weer zin in een dagboek voor 2018. Ik ben benieuwd hoe dit ingevuld
gaat worden.
2018 is begonnen......
vijf januari
Eerlijk
gezegd ben ik al dagen bezig om te kijken of er een nieuwe kat bij kan
komen. Ik heb wel wat kneusjes op het oog... oudere katten die het niet
getroffen hebben. Ben benieuwd wie het gaat worden. Wie
hierbij
komt
wonen. Er zijn zoveel schatjes op de wereld. Met de aanwezige katten
gaat het goed. Ze gaan allemaal hun eigen gang en krijgen hun deel of
knuffels. Mijn heerlijke kattenfamilie. Ook druk bezig met
het
uitzoeken van een aantal cd's en speciale opname van ABBA. Die zijn
echt oud, meeste van beginjaren internet die er tocn heel anders
uitzag. ff beetje opruimen en een ander plezier doen. Mijn muzieksmaak
verandert maar mijn liefde voor ABBA blijft bestaan.
19 januari
Gisteren
ben ik naar Dordrecht afgereist voor een oude, dove kat Thea. Onderweg
zag ik afgeknapte bomen en een bus met aanhanger op de kop op de
snelweg bij Arnhem. Vele reclame en spandoeken scheurden door de wind
en ik ging daar door een code rood storm naar Dordrecht. Daar in het
asiel wachtte een geschenk. Thea. Een zwerver schildpad kat.
Wat
een lieverd. Ik gunde mezelf weinig tijd omdat ik al zag dat ik in een
file op de terugweg (iedereen voor afslag A27 stond op A15 in de file)
terecht zou komen. Met Thea naast mij weer terug. En zeker een uur in
de file. Tja. Thea moest en geduldig zat ze in de smerige kattenvervoer
bak ruim drie uur voordat we thuis waren. Wat een schat is die kat.
Mijn geluksklavertjes is weer compleet.
Na veel
werken wilde ik dolgraag mijn
bomenvriendjes bezoeken en begin maart deed ik dat ook. Dat is echt
lang geleden, zo in mijn eentje erop uit. En er is zoveel uit
te
kiezen, welke richting ik ook uitga er zijn altijd bomen die
ik
dan niet bezoek. Zo langzamerderhand voelde ik de stress
wegglijden en kwam in de bomenmood. Ff geen mensen om me heen maar
alleen groen en bomen. Totdat ik eerst iemand kwam met de hond die over
het weer begon. Ik zat lekker bij de dikke boom van Laren in het
zonnetje. Na een minuut liep ik verder en bij een stop om een
boom te fotograveren kwam een mannetje aan (kleiner dan ik) die ik al
eerder zag en stopte waar ik stopte en begon te lopen waar ik weer
verder ging. En ja hoor, hij begon een praatje over dat de storm zoveel
bomen had neergehaald en hij vond het goed dat ze snel gekapt zouden
worden. Ik zei niets terug. Zijn ogen op mijn borsten gericht. Tja wat
ik ervan vond. Ik antwoorde; eigenlijk maakt het u niets uit wat ik
ervan vind , u wilt seks. Hij keek nogmaals en liep toen door. Lozer
dacht ik en na een aarzeling heb ik deze foto van hem gemaakt. Een
klein mannetje onder de grote bomen,
30 maart
Soms is het nodig om je zicht
te verruimen. Eens kijken hoe het aan de horizon is, of eens
van bovenaf het leven gaan bekijken. Dat heb ik vandaag gedaan.
Maar thuiskomst is zo belangrijk en voor mijn katten ben ik hun leven,
hun zon . Tijdens het bewerken van de foto's was ik omringd
en ze hinderden mijn werkzaamheden.
Pure geluk.
Helaas is Sita er niet
meer. Mijn grote knuffelkat heb ik door zijn kattenaids in moeten laten
slapen. Ik mis hem heel erg.
Op 29 mei vond ik de
bruine cavia (minimaal 4 jaar oud) dood. Ik heb haar volwassen gekocht
in een dierenwinkel. Ze was zo bang. Duurde lang voordat ze zich niet
meer verstopte. Nu heb ik drie caviaas en drie katten. Allemaal oud.
Vond haar altijd mooi . He jammer. Ik kreeg haar niet meer aan het eten
en dan is het einde van de cavia. Vind het hok nu kaal
Iedere keer wanneer ik
de wereld in andere kleuren ziet, zet dit lied me op Moeder Aarde met
de juiste kleuren:
Jelke
van Houten uit de film Jackie!
18 augustus
Wanneer ik weg ben of lang op
een plek blijft neemt Taz graag de stoel of de vensterbank en
geniet van zijn kattenleven. Wanneer ik me beweeg is hij weg. Gelukkig
zie ik hem wel iedere dag maar er zit minstens een meter tussen ons.
Nog altijd. Zo jammer. Hij is prachtig.
Het is meer dan drie maanden geleden maar nog altijd mis ik mijn grote
knuffelkont Sita. Het is voor Taz goed om bij mij te zijn, een
thuis! maar voor mij mis ik een
knuffelkater. Hoewel Oma en Thea (die heeft last van haar
ouderdomskwalen, en Buffy toch veel liefde geven. In
hoog tempel maak ik nu deze puzzel; de derde persoonlijke puzzel in
mijn leven.
Dagen
vliegen voorbij. Het lijken wel of ze gevuld zijn met werken maar
tuurlijk heb ik ook wel vrij. Ik verander dan in een lui wezen en doe
zo bijna niets. Ik ben al jarig geweest. 55!
Drie oktober
Ben verslaafd nu aan
het puzzelen. Legpuzzels. Gelukkig de bomenrij net klaar en begonnen
aan deze makkelijke. Bijna geen tijd voor andere hobbies. Het gaat goed
met de kattenfamilie. Verder niet zoveel nieuws. Het leven gaat
door.
7 november
Grote zorgen wederom om
Thea, de dove, slechtlopende kat. De tumor of ontsteking is terug. Ze
krijgt weer antibiotica en wederom de hoop dat het helpt . Helaas door
haar hartkwalen kun je haar slecht onderzoeken. Ze slaapt veel, wast
zich niet en zit vol klitten die ik niet meer weg kan knippen. Ze eet
en drinkt erg veel en ik hou mijn hart vast voor de beslissing over
haar lot.
Ze takelt nu erg af. En
wederom de vraag...... waar trek je de lijn? Na al die dieren, de
katten en de honden die ik had, weet ik het nog steeds niet
Begin dit
jaar haalde ik Thea op en aan het eind dit jaar (in november) laat ik
haar gaan. Ze had een grote tumor en dat wilde maar niet weg. Toch
bleef Thea doorgaan met eten en kwam haar knuffels halen. Wat een
vechtlust. Uiteindelijk liet ik haar inslapen, ze vertrok naar de
regenboogbrug. De tweede dit jaar.
Dit is
alweer een paar weken geleden maar nog steeds als ik mijn ogen dichtdoe
en aan haar denk zie ik haar prachtige droef kopje en voel haar
prachtige stugge vacht, vol klitten. Dan schieten de tranen in mijn
ogen.
