|
Welkom 2009.
12 Januari
2009 is begonnen met kou en sneeuw. Brr, wat was het koud. -15 graden werd gemakkelijk gehaald. Nu komen de temperaturen weer wat boven de nul graden grens. Er kan ontdooit worden! Joepie!
Ik ken haar niet maar ik vind haar sympathiek, De vermiste Joanne uit Aalten. Op haar hyves staat ze als een piepklein mensje afgebeeld bij Grand Canyon. Een prachtige foto. Joanne is alweer meer dan een maand vermist. Ik vraag me af wat er gebeurd is. Als ik kijk naar de lijst van mensen die vermist is, wow, dat zijn er best veel. Teveel!
23 januari
Wat een ramp. Begin je gewoon de dag met de dagelijkse dingen en opeens komt er een maniak op je pad die je hele leven verandert. Dat is gebeurd in Belgie bij een kinderdagverblijf. Tot nu toe drie doden. Twee babies en 1 medewerkster...
4 februari
Ben gelukkig op de terugweg van de griep. Gelukkig! Ben nu erg zwaar verkouden en hoest en snot nog aardig in het rond.
1 maart
Ik kwam er net achter dat mijn rode kat Fido een epilepsieaanval heeft gekregen. Gelukkig een niet zo'n zware maar toch...
Wat een kat. Ik nam hem tegelijk met Truus (mis haar nog steeds) in huis en tijdens mijn werk kreeg ik een lekke band met een mercedes en die viel van de kruk af op mijn vingers. Die nacht had ik erg veel pijn en die nacht verdween Fido en pas maanden later zag ik hem weer terug en kon hem met voedsel lokken.
Hij is nog altijd zo bang maar deze winter is hij gezelschap meer gaan waarderen en brengt zijn dagen nu echt binnen door. Daar ben ik blij mee.
Tja en mijnheer schijnt nu epilepsie te hebben. Het is de eerste keer dat ik het zag en ik denk dat ik het even af wacht hoe het verder gaat.......
Deze is leuk
Oma zit in een psychiatrische instelling, want ze is een beetje in de war  .
Die dag raast ze weer eens met haar rolstoel  door de gang.
Maar plots zwaait er een deur open  en gekke Gerrit verspert haar de weg.
'Rijbewijs' zegt hij streng.
Oma haalt een chocotof papiertje uit haar handtas en geeft het hem.
Gekke Gerrit bekijkt het  grondig.
'OK' zegt hij en zij vertrekt weer met piepende banden .
Maar wat verder zwaait er weer een deur open en zotte Jules  doet haar stoppen.'Papieren van de wagen !'
Oma geeft hem een wikkel van een chocoladereep uit haar handtas.
Jules bekijkt die vooraan en achteraan.'OK, rij maar door'
Nu knalt oma extra hard door de gang,om de verloren tijd in te halen.
Maar weer zwaait er een deur open en crazy Harry  staat voor haar, volledig naakt, met een knaap van een erectie.
 'Oh nee', zucht oma, 'wéér alcoholcontrole  !'  \
~3 april~
Inmiddels is Joanne gevonden. Dood.... Ik denk dat ze al dood was voordat ze vermist is. Ze hebben de dader en ik zou graag willen weten waarom hij haar vermoord heb... Tja...
Hier is het inmiddels lente geworden...
Ook mijn bomenhomepage gaat verhuizen. Het wordt nu www.bomenwereld.nl Ben er druk mee bezig maar vele bladzijden gaan mee. En tussen werk zijn we op zoek naar een andere auto al twee maanden lang. We hebben heel nederland gezien. Missie tot nu toe; Nog niet geslaagd! Het is alweer te lang dat we een bomentoer hebben en ik mis het echt wel. Maar er zijn weer plannen.
 update Mei 5..
Inmiddels werk ik weer aardig aan de www.bomenwereld.nl en al snel kan ik beginnen aan de nieuwe pagina's. Nu werk ik aan de laatste paginaa's van de speciale bomen en zie mijn kevertje overal op de oudere foto's staan.... Ik mis m nog steeds.... Ook de big one.... De grote ford... En de bomentoer is alweer achter de rug... Komt er zo snel mogelijk ook op! Ik begin niet over de Koninginnedag want het is gewoonweg te vreselijk voor woorden. Ben er nog steeds een beetje kapot van en al zoveel is erover geschreven, getoond en gezegd... Het is zo erg...
14 mei Inmiddels is de bomenhomepage zo goed als af. De laatste bomentoer staat er nog niet op maar dat komt nog wel. Ik heb de afgelopen paar dagen de tuin achter wat zitten prutsen. Ik vond het heerlijk. Ik heb genoten. Zo langzamerderhand geniet ik echt wanneer ik wat doe. Dankzij Heleen van Pluk de dagtuin heb ik weer veel geleerd en ik kan me zo goed voorstellen dat je aan je tuin verslaafd raak! Voor in de tuin komen de goudsbloemen van vorig jaar die ik als zaad bij Pluk de Dag heb gekocht talrijk op. De voortuin heeft allerlei tinten groen met de roze/paarse lupine en achter groeit en bloeit nu erg veel! Genieten 
9 juni 
Opeens stond ie er. Verrassing, in de achtertuin. Leuk he!
~29 juni~ Warme dagen staan voor de deur met tropische hitte. De laatste tijd slaap ik slecht. Komt deels door mijn nachtdiensten en in het zomerseizoen probeer ik iedere nachtdienst te pakken, doordat het warm en licht is en in mijn hoofd is het erg druk. Ik maak me ook te druk en neem zo veel bagage mee. Tja, ik had vroeger een buffer om lekker met mijn hond in het bos te lopen maar al meer dan 5 jaar woon ik elders en het bos ligt niet meer voor de deur. Al die geldzorgen en gezeur en complicaties. Rekeningen die groeien en een bekeuring die ik enkele weken terug gekregen heb in mijn werk als taxi maakt dat ik me niet kan ontspannen en zoals veel vrouwen wordt de schade naar binnen gericht en heb ik last van slapeloze nachten. Ik weet dat er andere mensen zijn die het veel zwaarder hebben maar aan de andere kant zijn er ook mensen die het stukken beter hebben.
Dertig Juni Vandaag is het 6 jaar geleden dat ik Mara heb ik laten slapen. Mara was een poes van bijna 20 jaar. Bescheiden, oud en zwart en erg lief. Mijn eerste!
Het ging al een paar dagen niet goed met haar, maar ik kreeg haar weer aan het eten en ze werd actiever. Ik weet nog dat ik een bomentoer had die zondag op 29 juni. Ik besloot ook te gaan want Mara leek al een stuk actiever. Het was een warme dag en we hebben echt veel gelopen met die bomentoer. Ik was ongesteld en heel erg moe en ik kreeg ook nare reacties te horen op mijn verliefdheid op mijn huidige vriend. Ik kwam later dan gepland terug, erg moe en ik vond Mara in de hoek van een kamer waar ze maar bleef lopen...
De dierenarts wilde niet langskomen want het was duidelijk dat het niet goed ging met Mara. Zelf denk ik dat ze wat hersenbloedinkjes had. Ik heb gebeld en gebeld maar kreeg geen dierenarts. Ik wilde zelf niet gaan want Mara moest thuis sterven. De hele nacht "liep" ze. Ik bleef bij haar en het werd een hele lange nacht vol verdriet. De volgende dag 's morgens vroeg kwam de dierenarts en terwijl Mara (naar het licht en dit is mijn interpretatie) liep haar spuiten kreeg nam ik afscheid van een heel wijs en prachtig poesje.
Nu 6 jaar later mis ik haar nog steeds. Soms denk ik dat ze gereïncarneerd is in Buffy want ik herken de liefheid in de jongere zwart/witte poes. Over mijn interpretatie nog het volgende, wat zou Mara gevoeld hebben in haar laatste uren? Ze liep erg duidelijk naar iets toe, iets wat alleen zij heeft gezien/gevoeld. Hoe graag zou ik willen geloven dat ze naar het licht toe liep dat net buiten haar bereik was omdat ze nog niet dood was of stervende... Wat is er na de dood? Wat schijnt er achter de horizon?
22 juli de zomervakantie.
Rare taxidiensten waardoor ik altijd even moet nadenken wat voor een dag het is... de dood van Dolly Dot Ria.... en daarover gedroomd... Momenten die niet leuk zijn, tegenvallers en ook momenten omdat je een goedkoop dingetje in de opruiming heb gekocht en bij de kassa slechts 1 euro 50 bleek te kosten...Zorgen omdat je te weinig uren draait in Juli en in Augustus en die stomme geldcrisis. De hele middag mooie foto's en enkele favoriete nummers op je mobiel plaatsen. Blijdschap omdat je een jeugdboek van te duur heb gekocht. Heb t! Regen, onweer, mooi weer en benauwd weer. Buiten staat een prachtige zonnebloem te pronken.
~9 augustus~ Gisteren het dagboek van Loesje gelezen. In de jaren tachtig liet ze van zich spreken. Ik vroeg me nog af of ze de tands des tijds heeft doorstaan, deze club van mensen die lekker eigenwijs zijn en nadenken.
Yep. Gelukkig wel. Zie ook: http://www.loesje.nl
2 september
Herfst komt eraan. Ik kan het goed merken. Ik hou zo van de herfst. Het is mijn favoriete seizoen.
Zaterdag 19 September
De vorige jaren had ik een heel leuk schoolrondje van peuters en kleuters die ik steeds leuker begon te vinden. Eind Augustus kwam daar zo onverwacht een einde aan en ik voelde me echt shit. Ik merkte dat ik mijn leven rond die schoolrondje gebouwd had. Nu mis ik dat en omdat ik nodig meer salaris nodig heb in deze rot tijden en zo ontzettend dure tijden zit ik weer in de uitzendbureau tijden. Dat komt zo om de 2-6 uur kom ik weer in het uitzendbureau gebeuren. Ik heb twee weken in de fabriek gestaan en ondanks dat ik daar niet veel verdienden heb ik wel gemerkt dat ik toch wel een persoon bent die geliefd is. Ik kan werken, mijn schouders eronder zetten ondanks dat ik 's avonds echt kapot ben. Ik draai productie. Ik pik dingen goed op en zoek daarin mijn eigen weg. Als uitzendkracht krijg je wel erg veel verhalen te horen over anderen op de werkvloer. Volgende week hopelijk ander werk. Ik wil nu maanden volop werken want het geld hebben we hard nodig. En dan ook plannen maken over de toekomst want ik moet nog zeker 20 jaar op de arbeidsmarkt mee...
En door al dat gedoe mis ik ondertussen wel de vrijheid om van het leven te genieten.
De legende van de maïs
De oorsprong van de maïs volgens de Noord-Amerikaanse indianen
Heel lang geleden voerden de indianenstammen oorlog met elkaar. Het werd heel moeilijk om rond te reizen, want iedere stam verdacht de reizigers ervan spionnen te zijn van de vijandige stam.
Toch trokken een oude vrouw en haar kleinzoon van tentenkamp naar tentenkamp, op zoek naar een stam die hen wilde opnemen, want zij hadden geen familie meer. Maar overal waar zij kwamen, werden ze geweerd.
Op een dag kwamen ze bij indianen die hen verzochten naast het vuur te gaan zitten en mee te eten. Het stamhoofd zei tegen de oude vrouw: "U kunt bij ons blijven, als u niet bang bent honger te lijden. Er is niet veel wild op ons land, maar het weinige voedsel dat we hebben, willen we graag met jullie delen." - "Wij hebben niet veel nodig," antwoordde de grootmoeder. "En ik kan voor jullie werken. Ik zal voor de kinderen zorgen terwijl de ouders op zoek gaan naar voedsel."
De volgende dag gingen de mannen zoals gewoonlijk jagen en gingen de vrouwen fruit en planten plukken en water halen. De kinderen bleven alleen achter. Dit was een mooie kans om de hele dag te spelen, zonder te worden lastiggevallen door de grote mensen! Maar ze hadden niets te eten... Hun ouders kwamen pas 's avonds terug van het jagen of vruchten plukken, en het was een lange dag voor hun kleine maagjes.
Die dag speelden de kinderen heel lang en werden ze geroepen door de oude vrouw toen ze moe begonnen te worden. Nieuwsgierig kwamen de kinderen naar haar toe. "Maar wat doe jij, grootmoeder?" vroeg een van de kinderen. "Ik maak maïssoep voor jullie klaar," antwoordde ze terwijl ze in een grote pan dikke soep roerde.
Dat hadden de kinderen nog nooit gezien, maar toen ze eenmaal van de soep hadden geproefd, wilden ze meer! Toen hun buikjes vol waren, gingen ze om de oude vrouw heen zitten, zoals kuikentjes om hun moederkip. De oude vrouw vertelde de kinderen prachtige verhalen. En vanaf die dag ging het iedere dag zo. Dankzij de maïs van de oude vrouw kenden de kinderen geen honger meer, en leerden ze allerlei verhalen!
Zo gingen er maanden voorbij en de oude vrouw begon steeds vermoeider te raken. Toch maakte zij nog steeds het eten voor de kinderen klaar. Op een dag had ze niet eens meer de kracht om op te staan; maar vond haar kleinzoon 's middags naast haar een pan met soep. Ze zei tegen hem: "Ik heb maïs gezaaid, en die is goed gegroeid. Maar de maïs moet nog wel besproeid en gewied worden. Jij moet daarvoor zorgen, samen met de andere kinderen."
Dat waren haar laatste woorden, maar ze ging door met soep geven totdat de maïskolven rijp waren. Toen haar kleinzoon die dag in haar tent kwam, zag hij niemand. Hij zag haar nooit meer terug: ze was veranderd in maïs. Wanneer je nu een maïskolf ziet in bladeren gehuld, zie je altijd zilveren draden: dat zijn de haren van de goede oude vrouw die voor maïs heeft gezorgd, zodat de indianenkinderen geen honger lijden.
 Alweer november. Ik stort me vol overgave voor de opvolger van deze dagboek.
Wat zal ik doen? Wat zal ik kiezen?
Ik ben laat dit jaar!
5 December
Nog een maand alweer en dan zitten we al in 2010. Wat gaat de tijd toch snel. Ik hoop dit jaar (en volgend jaar) nog zoveel mogelijk werk te hebben. Ik had gisteren een leuk koeriersrit maar was wel erg krap aan de tijd voor mijn namiddag parttime baan. Jammer. Een grijze dag en dat duurt nog wel even voort.
Countdown-Clocks
24 december Ik hoop zo dat 2010 betere tijden brengt. Het liefst een vaste baan waar ik me thusivoelt. Nog dit jaar ben ik orderpikker in een groot magazijn maar dan heb ik alleen taxi nog. Met mij vele collega's die niet meer terugkeren. Dat doet echt pijn. In gedachten ben ik aan het denken geweest waar ik allemaal had gewerkt na de zomervakantie bij uitzendburo's. Het zijn toch een tiental bedrijven! Twee (waaronder dit) waren leuk. De rest slecht tot wel erg slecht. En ik heb er geen zin meer in. Al dat gedoe! Ik wil leuk werk! 31 December 2009 De laatste dagboekwoorden dit jaar.... Voor mij betekent het dit jaar het klokje rond werken en dan een klein beetje slapen en dan weer zo'n tien uur werken, iets waar ik toch wel tegenop kijk. Het is teveel. En dan niets... Vandaag voor het laatst gewerkt bij dat magazijn. Ik kon het merken dat ik me afsloot maar toch ook erg emotioneel ben. Volgend jaar wil ik een dag voor mezelf waar ik de hele dag ff tv kan kijken (er staat nog eea aan films op de video) en ff niets hoef te doen. Maar ik heb ook werk nodig! En toch ff een kleine dag time out om mijn accu op te laden.... Met als bonus een boswandeling... Dat wordt pas na 1 januari want voordat het 2 januari is, rij ik wel erg veel...teveel.....
Dikke Zoen 
 |
